Gökten düşen bir damla da, yasam bulan tohum, yeşerip çıkınca yeryüzüne tüm hayata gererek yürümeye çalışır ,tüm hayallerini sineye çekerek. Bir yerde yorulup düştüğünde onlar bu hayatın acımasız olduğunu,sonra düşünceye dalar acımadan bahara,yaza,kışa düşünemez bile kimseyi,yeteneğini kaybetmiş müzisyen kadar acınacak olduğunu hissederek git gide dayanır içine bir anlam çıkaramadan. Yazı yazmaya durur, kendini yazdığını bilmeden, gökyüzüne bakamam,kendini görmekten korkan bir yunus misali diyerek kalkıp yürümek yerine DÜŞÜP AĞLAMAYI SEÇER..
Latest posts by hakan (see all)
Son yorumlar