Bilinmeyenim..

Acına nasıl dayanılır söylesene bir kez olsun,
Şimdi sensizliğin şafağını soluklarken,
İçimi nasıl diriltirim tekrar,
Tekrar nasıl tutunurum akıp giden zamana söylesene?

Yanlızlıktan filan korktuğum yok,
Tek derdim sensizlik sevgili,
Ellerin olmadan hangi film sarar beni,
Ya da hangi yemek tad verir sen olmadan..
Sen olmadan nasıl hissederim rüzgarın esişini?

Yanlızlıktan filan korktuğum yok sevgilim,
Tek korkum, bir ömür sensiz yaşamak,
Daha da kötüsü, senin olduğun bir hayatta,
Sensiz, başka bedenlerde, başka ruhlarla yaşlanmak..

Son Veda..

Gücüm kalmadı artık kendimi daha fazla kandırmaya, hiç bitmeyecek sandığımız ne varsa bu gece bitti…

hayli zaman yüreğimi oyaladım; ha bugün, ha yarın dönersin diye demir aldığın limana, bilmezdim çoktandır çekip gitmişsin sen gönül rehberimden..

ıssız değiliz belki her ikimiz de ama, yanlız olduğumuz açık şu andan sonra..

hoşçakal sevdiğim,

içimden bir parça değil, benliğimin aynası kopuyor senle,

bil ki sensizken de, senleymiş kadar sahip çıkarım hatırana, kınalı kuzum, yanağı pembem, dudağı kirazım, gözü okyanusum, yürü git artık, nolur bakma bir kez olsun ardına..

bilirsin bir bakışın yeter kalbimin durmasına,

ki anlamı da yoktur artık tiktaklamasının boş yere..

sadece bir gürültüden ibaret, taa ki tekrar aşık olana kadar..

hayat..

Mevlana Celaleddin Rumi

* Aşk; sandığın kadar değil, yandığın kadardır.

* Bir mum diğer bir mumu tutuşturmakla, ışığından bir şey kaybetmez.

* Herkes aynı fikirdeyse, hiç kimse yeterince düşünmüyor demektir.

* Aşk, davaya benzer, cefa çekmek de şahide. Şahidin yoksa davayı kazanamazsın ki!

* Aşk, her şeydedir ama hiçbir şeyde görünmez.

* Cahil kimsenin yanında kitap gibi sessiz ol.

* Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilir.

* Dünle beraber gitti düne ait ne varsa, bugün yeni şeyler söylemek gerek.

* Gel, gel, ne olursan ol yine gel,
İster kafir, ister mecusi, ister puta tapan ol yine gel,
Bizim dergahımız, umitsizlik dergahı değildir,
Yüz kere tövbeni bozmuş olsan da yine gel.

 

Nazım Hikmet RAN

* Sen yanmasan, ben yanmasam, biz yanmasak nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa ?

* Kelebek misalidir aşk; anlamayana ömrü günlük, anlayana bir ömürlük !

* Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine.