şiir

Alın beni,atın bir çöp kutusunun içine.Belki bir kedi kokumu alır,ya da bir köpek.Çürüyen bu cesedimi götürün bir derenin kenarına atın gitsin. Yaşarken ölmüşüm ben, cesedim kokmaya başladı. İnsanları rahatsız ediyorum cesedimin kokusuyla..

Alın götürün beni işte. Kimsesiz kuytu bir köşeye atın. Kimse olmasın kazdığınız mezarın yanında. İsim falan yazmayın mezar taşıma. Beni tanıyıp, öldürenler acımasın bana. Öldürdüler diye üzülmesinler artık hiç bir anlamı kalmaz mezar kazıldıktan sonra. Kimin bu? Diye sorsunlar sadece. Ama acıyıp, pişman olmasınlar.

Şimdi hepsi parfüm kokulu.. Temiz ve sağlıklı! Hepsi yataklarında mışıl mışıl uyurken. Ben bir ölü olarak leş kokup topraklı evimde uyuyor olacağım. Her ölü gibi kabus ya da rüya olmayacağım.

Hatta hep yaptığım gibi Allah’ıma dua edip onların iyiliğini isteyeceğim. Karşılığının yine her zamanki gibi kötü olacağını bile bile..

Ve siz… Hayallerimi kursağımda bırakan siz.. Bir bardak su içip geçmeyecek kadar boğazımda takılıp kaldılar hayallerm. Sizi kendi hayallerinizle baş başa bırakıp gidiyorum.

Dönmemi istemeyin. Nasıl bir ölü gidipte gelmiyorsa bende artık gidiyorum gelmemek üzere. Beni yaşarken öldürdünüz! Bari ölürken rahat bırakın…